Zachęcamy do obejrzenia wystawy fotografii monochromatycznych Iwony Wilczek „…w świecie symboli”.
Wystawę można zobaczyć w galerii w Bibliotece Głównej od 8.11-30.11.2024r.
Fotografie o nostalgii, zadumie i autorefleksji. Metafory jako główny temat monochromatycznych prac autorki. Prace mają na celu porządkowanie obserwowanego świata, gdzie fotograf występuje zarówno w roli badacza, obserwatora jak i korzysta z własnych środków wyrazu w kierunku głębszej refleksji nad obrazem symbolicznej rzeczywistości i uwikłanego w nią człowieka.
Szczególną cechą niniejszej pracy jest wizualne wyrażanie myśli dotyczącej współczesnej interpretacji symboliki w możliwościach analizy fotografii jako medium, jej zdolności konceptualnego mierzenia się z obrazem rzeczywistości, autorefleksji oraz potrzebą intelektualno-badawczego rozwijania problematyki twórczości.
Fotografia zajmuje istotne miejsce w sztuce współczesnej. Nie tylko jako obraz, zredukowany do płaskiego kadru zapisu rzeczywistości, ale również jako język wypowiedzi artystycznej. Fotografia od samego początku jej istnienia jest penetracją zagadnień ludzkiej widzialności dzięki światłu, które zapisuje istnienia świata w jego różnych aspektach. Obecnie świat zdominowany jest przez fotografię cyfrową. Fotografia tego typu jest połączeniem kilku tradycji, w tym estetyki i sposobu obrazowania fotografii analogowej z tradycją twórczości graficznej, łącznie z montażem, zastosowanym do wyrażania świata ponowoczesnego. Fotografia nigdy nie straci aktualności, a odpowiedź wobec jej misji będzie się dynamicznie zmieniać. Dzieła wizualne istnieją z ducha, imaginacji, koncepcyjnej idei artysty. Dzieło nawiązuje dialog z realnym światem, zadaje pytanie odnoszące się do doświadczeń i wrażeń z otaczającej przestrzeni. Dzieło fotograficzne czyni to dwa razy. Na początku jako medium utożsamiane z autentycznym odwzorowaniem rzeczywistości, a następnie w momencie porównania obrazu rzeczywistego z zapośredniczonym.
Fotografia zakłada a priori istnienie tajemnicy dotyczącej bytu człowieka. Fotografia estetycznie poszukuje intrygujących przejawów w codzienności i rzeczywistości.
Każda z fotografii w prezentowanym projekcie zadaje inne pytanie i pozostawia refleksje nad własną interpretacją znanych symboli. Symboliczność dzieł rodzi się w ścisłym związku tego, co zmysłowe z tym, co pozazmysłowe, z wzajemnego uwarunkowania wizualności i idei.
Fotografia, za pomocą której się wypowiada autorka, staje się zarówno metaforą nowoczesnego świata, jak i jej miejsca w nim. Relację pomiędzy obrazem – reprezentacją rzeczywistości, a środkiem jej przekazywania analizował Hans Belting, którego słowa towarzyszyły podczas własnych rozważań nad tytułowymi zagadnieniami: „Tajemnica obrazu polega na tym, że w sposób nierozerwalny splatają się w nim obecność i nieobecność. (…) Obraz dopiero wtedy staje się obrazem, gdy jest ożywiany przez widza”.