Książki polecane cz. 2

Obraz Doriana Graye. Oscar Wilde

Děj: Malíř Basil maluje obraz krásného a nezkaženého mladíka Doriana Graye a požádá svého hosta lorda Henryho, aby Dorianovi hovorem ukrátil dlouhou chvíli při stání modelem. Lord Henry Dorianovi vypráví o důležitosti a nádheře krásy a mládí takovým způsobem, že Dorian projeví přání, aby se veškeré známky stárnutí a mravní zkaženosti neprojevily na něm, ale na Basilově obrazu. Když po čase zjistí, že se jeho přání vyplnilo, je napřed zděšen, ale nakonec se rozhodne tuto věc považovat naopak za dar osudu, který mu umožní jednat, jak se mu zlíbí, a podržet si přitom svůj mladický šarm. Román poté popisuje postupnou naprostou mravní degradaci Doriana, ke které zdatně napomáhá vliv cynického estéta lorda Henryho, jehož kontroverzní názory na společnost a morálku šokují a baví londýnskou smetánku. Pikantní je, že jak ona, tak sám lord Henry tyto názory neberou na rozdíl od Doriana stoprocentně vážně, on si z nich však učinil své životní krédo. Názor: Kniha mě svým pojetím i ztvárněním hluboce oslovila, zvláště mě zaujaly Wildeovy satirické a ironické postřehy a paradoxy. Hrozně se mi líbil i dekadentní a snivý nádech Wildeových estetických popisů a líčení. Některé části mi však přišly jako zbytečné a děj spíše zatěžující, stejně tak se kniha úplně nevyhnula častému nešvaru Wildeovy prózy – nejistotě, jaký žánr má vlastně dílo představovat a tedy i následnému kolísání mezi žánry, které přitom zřetelně nejsou záměrem autora.

Doporučení: Pro všechny milovníky Wildea. Pro všechny milovníky dekadence. Pro všechny, kteří nevěří, že mohou být okouzleni i povinnou četbou. Anička

Romance u moře. Jane Austen (nedokončeno), dokončila Marie Dobbs

Děj: Charlotta Heywoodová přijíždí do přímořských lázní Sanditon strávit prázdniny u rodiny Parkerových. Do městečka za tímto účelem postupně dorazí i sourozenci pana Parkera – staropanenské sestry Zuzana a Diana spolu s těžkopádným bratrem Arturem, benjamínkem rodiny a jeho světácký bratr Sidney se svým přítelem Henrym, kterého těsně před svatbou opustila snoubenka. Tím se rozjede celý kolotoč citových zmatků a propletenců podaný s humorem a ironií pro Austenovou typickým, kdy se do sebevědomého, uhlazeného a rozpustilého Sidneyho brzy zamilují všechny dívky v okolí, čítaje v to návštěvnice městečka slečny Beuafortovy a neteř místní lady Ester Denhamovou. Jeho kouzlu propadne i Charlotta a ač s ní Sidney zdatně flirtuje, Charlotta nemá tušení, zda k ní chová hlubší city. Podezírá jej, že je zamilován do chráněnky lady Denhamové Kláry. Klára sama je objektem vášnivé touhy bratra Ester Denhamové sira Edwarda, který ale pro ukrácení chvíle projevuje náklonnost i Charlottě. Lady Denhamová by ale byla raději, kdyby si vzal bohatou, ale nesmírně plachou a stydlivou slečnu Adélu, která si ovšem náramně dobře rozumí s Arturem… Názor: Líbilo se mi vystižení atmosféry léta v ospalém přímořském městečku, kde mládež nemá na práci nic jiného, než navazovat vztahy, a humorné líčení Charlottina tápání ve vztahu k Sidneymu, kdy autorka čtenáře do poslední chvíle udržuje v napětí, jak to s touto dvojicí dopadne. Mátlo mě jen to, že Sidney svou charakteristikou odpovídal spíše typickým padouchům Austenové než jejím hrdinům.

Doporučení: Kromě fanoušků Austenové bych knihu doporučila všem, kteří se rádi začtou do romantického žánru a nevadí jim, že děj se odehrává na počátku 19. století. Anna

Láska v prachu hvězd. Krystal Sutherland

Tento román je její první publikovanou knihou. Hlavní postavou je kluk Henry, který se zamiluje do dívky jménem Grace, která přestoupila z jiné školy. Grace je podivínská a kulhá. Nikdo neví proč taková je.

Kniha se mi moc líbila. Byly tady vtipné scény , postavy je lehké si představit a v průběhu příběhu se rozvíjí. Hodně se mi líbil závěr knihy, protože nekončí jako každý druhý román… Anna 

Anna ze Zeleného domu. Lucy Maud Montgomeryová

Děj knížky se odehrává  v minulosti. Dva manželé , Marilla a Matouš si chtějí vzít ze sirotčince většího chlapce, aby jim pomáhal v hospodářství. Na nádraží Matouš zjistí, že došlo k omylu a že jim místo něj poslali jedenáctiletou holku. Má zrzavé vlasy a jen jedny žluté šaty. Je upovídaná, má nekonečnou fantazii,  umí se radovat ze všeho, co ji potká. Dvěma postarším manželům obrátí život vzhůru nohama, ale nakonec se rozhodnou, že si ji tedy nechají. Anna po dlouhém čase, kdy se potloukala po sirotčincích, konečně našla domov.

Líbí se mi, že malá Anna má odvahu, je sice hodná a veselá a má ráda všechny lidi okolo sebe, ale nenechá si ubližovat, umí se bránit a radovat se ze života. Ráda si vymýšlí nová jména pro věci a místa kolem sebe.

Knížka se mi moc líbila, můžu ji doporučit. Klára

Anna z Avonlea

Anna z Avonlea je druhý díl knihy Anna ze Zeleného domu od Lucy Maud Montgomeryové. Hlavní postavou je opět Anna, sirotek adoptovaný praktickou starší majitelkou Zeleného domu. Anna je v téhle knize už starší a místo dětských dobrodružství prožívá radosti učitelského života. Učí totiž v místní škole. To, že už je skoro dospělá, ale nezměnilo její zasněnou povahu, jíž je Anna proslulá. Na knize se mi líbilo, že popisuje přátelství a život dívky v mém věku a že autorka pěkně popisuje, jak Anna roste a stává se zodpovědnou, ale nechává si stále svou veselou a přátelskou povahu. Zároveň Anna vzdoruje všem problémům, jako je málo peněz na školu a nemoc její pěstounky. Tuto knihu bych určitě doporučila všech holkám ve věku od 15 let, protože pro ně může být Anna inspirací. Kristýna

Poutníkův deník. Jerome Klapka Jerome

Poutníkův deník je kniha Jeroma Klapky Jeroma, který je známý jako autor humoristických knih Tři muži ve člunu a Tři muži na toulkách. I tato jeho kniha se vyznačuje dobromyslným humorem. Je to příběh autora samého, stejně jako dvě předchozí knihy, ovšem tentokrát se vydává na výlet jen s jedním kamarádem, jistým panem B. Jedou společně do Rakouska Uherska shlédnout pašijové hry v malém městečku Oberammergau. Krom hry samotné popisuje autor slasti a strasti cestování, ukazuje, jakou volnost může člověk získat, když se vydá na cesty. Na knize mám ráda její humor, člověk se nemůže udržet a nesmát se nahlas. Opravdu bych ji doporučila těm, kdo mají rádi knihy bez náročného děje, které jsou více postaveny na situačním humoru a vtipném popisu stereotypů. Tereza

Dobrodružství Sherlocka Holmese. Arthur Conan Doyle

Jeden z nejslavnějších autorů detektivek je samozřejmě Arthur Conan Doyle a jeho Sherlock je prototypem detektiva. Podle mě je první kniha povídek Dobrobružství Sherloka Holmese to nejlepší, co Doyle kdy napsal. Všechny příběhy jsou velice obyčejné, není tam tolik vražd jako třeba v Agatě Christie, ale to je na tom právě to super. Příběhy nejsou přitažené za vlasy a člověka tím více baví číst o přátelském obdivu Sherlockova pomocníka doktora Watsona vůči slavnému detektivovi. Na knize se mi líbí, že příběhy jsou krátké a čtivé a člověk nezapomene, co bylo na začátku, jako se to může stát u Doylových románů. Kniha je dobrá i pro lidi, co normálně neradi čtou. Určitě se vám bude líbit. Filip

Bílý Tesák. Jack London 

Je to příběh od Jacka Londona o míšenci psa a vlka, který popisuje jeho život, jak se z divočiny dostal k chlapíkovi, co ho zachránil od psích zápasů. Podle mě je to vážně parádní knížka. London dost hezky popisuje přírodu Aljašské divočiny, život indiánů a podobně. Je tam dobře popsané přátelství mezi Bílým Tesákem a tím týpkem, co ho zachránil. Jak vznikalo a jak se z nich stali nerozluční přátelé. Doporučil bych to všem, co mají rádi aljašskou přírodu a příběhy spojené s divočinou a indiány. Ale po přečtení knihy bych nedoporučoval koukat na film, protože by vás dost zklamal. Daniel

Farmaceutka. Amálie Kutinová

Tuto knížku jsem si přečetla proto, že jsem jako malá měla ráda vyprávění autorky o povedených dcerkách Gabře a Málince a byla jsem ráda, že jsem objevila pokračování. Knížka vypráví o době, kdy už je Málinka velká slečna a ocitá se jako lékárenská praktikantka v cizím městě, daleko od domova. Je to jednak smutné, protože Málince se stýská po mamince, po životě na Valašsku, po domově, ale na druhou stranu je šťastná, že se může učit něco ze svého vysněného povolání lékárnice. Málinka totiž odjakživa milovala všechny zvířátka i lidi, chtěla jim pomáhat a někoho léčit a zachraňovat. Knížka je vlastně autobiografie, protože autorka v ní vzpomíná na své vlastní mládí, dozvěděla jsem se, že Amálie nakonec svoji vysněnou farmacii vystudovala. Jenom nechápu, proč byly její knížky v době komunistické totality zakázané. Veselé i smutné vyprávění můžu doporučit. Barbora

Smrt krásných srnců. Ota Pavel

Ústřední postavou je Otův tatínek Leo Popper, snílek a dobrodruh, knížka je složena z povídek, které jsou řazeny chronologicky.

Smrt krásných srnců

9Ota jezdil s tatínkem rád na Křivoklátsko. Měli zde známého, pytláka Karla Proška, který měl vlčáka Holana. Holan byl vycvičený, aby lovil srnce v zámecké zahradě, které se říkalo „smrt krásných srnců“. Když byli Otovi bratři povoláni do transportu, tatínek chtěl, aby se pořádně najedli masa a koncentrační tábor tak lépe přečkali. Odpáral si z kabátu židovskou hvězdu a jel za Karlem Proškem, aby mu obstaral zvěřinu. Karel se bál pytlačit, protože v kraji už byli němečtí vojáci a mohli by ho za pytlačení zastřelit. Tatínek si tedy alespoň vypůjčil Holana a společně jednoho srnce získali. Bratr Jiří byl po návratu z koncentračního tábora vyhublý a slabý. Říkal, že možná přežil právě díky srnčímu masu.

Povídky se mi líbily, knížka se dobře četla. Líbilo se mi, že autor psal vzpomínky ze svého života, o tom, jak jeho tatínek měl svou rodinu rád a snažil se pro ni udělat všechno, co bylo v jeho silách a maminka byla ke všem jeho nezdarům a chybám shovívavá. Veronika

Popoupo aneb Podivuhodná pouť pouští. Zuzana Holasová

Knížka pojednává o dětech, které se dostaly do pouště přes mapu hry, kterou si samy vymyslely. Tři sourozenci Michal, Tomáš a Alžbětka a jejich otravný bratranec Otík, prožívají společně dobrodružství, Na konci se Otík polepší a stanou se z nich nejlepší kamarádi. Ještě dlouho potom se baví o tom, co zažili v Popoupo. Líbilo se mi, že Michal, Tomáš i Alžbětka jsou na Otíka celou dobu hodní. i když Otík jim celou dobu škodí a dokonce se proti nim spolčí s drakem. Až na konci jim pomůže. Knížka se mi líbila, bylo to napínavé. Ester

Pán Prstenů. J.R.Tolkien

Myslím, že děj Pána Prstenů hodně lidí zná. Kniha vypráví o cestě hobita Froda Pytlíka k Hoře Osudu, aby zničil Prsten Moci.

Příklady přátelství v Pánu prstenů:

Sam šel s Frodem věrně až k Hoře Osudu, chvílemi ho i nesl a byl odhodlaný jít s ním až do konce.

Pipin a Smíšek: Pipin se Smíškem jsou nejlepší kamarádi a zároveň je Smíšek Pipinův starší bratranec. Pipin k němu vzhlíží, ale zároveň si s ním užije spoustu legrace.

Gimli a Legolas: Na začátku se nesnášeli, protože Gimli je trpaslík a Legolas elf. Po průchodu Lórienem se z nich stali nejlepší přátelé.

Knížka se mi moc líbila. Má napínavý, někdy veselý a občas smutný děj. Svět, ve kterém se odehrává, je dobře propracovaný.

Výpravy do doby Ježíšovy. Maria Grace Dateno FSP

1.díl Setkání s pastýři

2.díl Ztraceni v bouři

3.díl Nebezpečí na moři

4.díl Ztracené nádobky

Tyto knížky jsou určeny pro větší děti, ale myslím, že jsou napsané tak, že si je může s chutí přečíst kdokoli. Mně je půjčila mladší kamarádka.

Myslím, že nápad zasadit příběh dnešních dětí do do biblických časů je výborný. Tři sourozenci Caleb, Hana a Noe se vždycky nějakým záhadným způsobem ocitnou spolu na nějakém místě z Bible. Jednou v Betlémě, v době, kdy se tam narodil Ježíšek, ale když se s pastýři dostanou až do jeskyně, už je svatá rodina pryč. V dalším příběhu se ocitli u rybářů, kteří jim vyprávějí, jak Ježíš utišil bouři na Genezaretském jezeře a v posledním se setkali dokonce s Jairovou dcerou, kterou Ježíš vzkřísil z mrtvých.S Ježíšem samotným se jim dosud nepodařilo potkat. Zajímavé je, že se pak zase ocitnou zpátky doma, jen několik minut poté, co se “ztratili”, a nikdo si toho nevšiml.

Musím přiznat, že mě překvapilo, jak čtivým způsobem přiblížila autorka dětem tyto příběhy a už se těším na další. Klára

Portret Doriana Graya. Oscar Wilde

Fabuła: Malarz Basil maluje portret pięknego oraz niewinnego młodzieńca Doriana Graya i prosi swojego gościa, lorda Henrego, żeby uprzyjemnił rozmową Dorianowi długie pozowanie. Lord Henry opowiada Dorianowi o złożoności oraz cudowności piękna i młodości w taki sposób, że Dorian chce, żeby wszelkie oznaki starzenia i moralnego zepsucia nie odcisnęły piętna na nim, lecz by były widoczne na portrecie malowany przez Basila. Gdy po pewnym czasie stwierdza, że jego życzenie spełniło się, najpierw jest przerażony, a potem postawia przyjąć to jako dar losu, który pozwala mu zachowywać się tak, jak mu się podoba, a przy tym zachować swój młodzieńczy wdzięk. Powieść następnie opisuje postępującą degradację moralną Doriana, zachodzącą w nim pod wyraźnym wpływem cynicznego estety lorda Henrego, którego kontrowersyjne poglądy na społeczeństwo i moralność szokują oraz bawią londyńską śmietankę. Pikanterii dodaje to, że zarówno ona, jak i sam lord Henry nie traktują tych poglądów, do końca poważnie, w odróżnieniu od Doriana, który uczynił z nich swoje życiowe kredo.

Ocena: Książka zrobiła na mnie głębokie wrażenie zarówno swoją treścią, jak i formą, szczególnie zapadły mi w pamięć wildowskie satyryczne oraz ironiczne spostrzeżenia i paradoksy. Bardzo podobała mi się również dekadencka i pełna zadumy atmosfera wildowskich opisów estetycznych oraz przedstawionych scen. Niektóre fragmenty wydawały mi się jednak zbędne, a fabuła zbyt ciężka. Książka ta nie uniknęła również częstego problemu prozy Wilda – niepewności, do jakiego gatunku dzieło to właściwie należy zaliczyć, a zatem również wynikającego z tego przechodzenia pomiędzy gatunkami, co na pewno nie było zamierzone przez autora.

Rekomendacje: Dla wszystkich miłośników Wilda. Dla wszystkich miłośników dekadencji. Dla wszystkich, którzy nie wierzą, że może ich oczarować nawet lektura obowiązkowa. Anička

Sanditon. Jane Austen (nie dokończyła), dokończyła Marie Dobbs

Fabuła: Charlotta Heywood przyjeżdża do nadmorskiego kurortu Sanditon, by spędzić wakacje z rodziną Parkerów. W tym samym celu przybywa do miasteczka również rodzeństwo pana Parkera – siostry – stare panny Susan i Diana wraz z gburowatym bratem Arthurem, beniaminkiem rodziny. Pojawia się tam też światowiec Sidney ze swoim przyjacielem Henrym, którego tuż przed ślubem porzuciła narzeczona. W ten sposób zaczyna się cały kalejdoskop perypetii uczuciowych i zamieszania, przedstawiony z humorem i typową dla Austen ironią, ponieważ wszystkie dziewczęta w okolicy, wliczając w to bawiące przejazdem w mieście panny Beuafort oraz krewną, lokalnej znakomitości lady Ester Denham. Czarowi Sidneya nie oprze się również Charlotta, lecz chociaż Sidney ochoczo z nią flirtuje, to bohaterka nie robi sobie nadziei, że żywi do niej głębsze uczucie. Podejrzewa, że jest on zakochany
w wychowanicy lady Denham – Klarze. Sama Klara jest obiektem gorących westchnień brata lady Ester Denham sir Edwarda, który dla zabicia czasu adoruje także Charlottę. Lady Denham wolałby, żeby związał się z bogatą, ale niezmiernie płochą i wstydliwą panną Adelą, która jednak wyjątkowo dobrze rozumie się z Arthurem…

Opinia: Podobało mi się wierne oddanie atmosfery lata w ospałym nadmorskim miasteczku, w którym młodzież właściwie nie ma nic innego do roboty, niż nawiązywanie romansów, oraz humorystyczne przedstawienie zawirowań związku Charlotty z Sidneyem, ponieważ autorka trzyma czytelnika w napięciu do ostatniej chwili, i nie wiem on jak skoczy się to w przypadku tej pary Uderzyło mnie tylko to, że zważając na charakterystykę Sidney bliższy jest antybohaterom Austen niż tworzonym przez nią bohaterom.

Rekomendacja: Poza fanami Jane Austen poleciłabym tę książkę wszystkim, którzy lubią czytać powieści romantyczne i nie przeszkadza im to, że akcja toczy się początkiem XIX wieku. Anna

„Chemia naszych serc” (ang.  Our Chemical Hearts). Krystal Sutherland

Powieść ta jest pierwszą opublikowaną książką autorki. Głównym bohaterem jest chłopiec Henry, który zakochuje się w dziewczynie o imieniu Grace. Grace przeniosła się z innej szkoły, jest dziwna i utyka. Nikt nie wie dlaczego taka jest.

Książka bardzo mi się podobała. Były w niej dowcipne sceny, postacie można sobie łatwo wyobrazić i rozwijają się one wraz z akcją. Bardzo spodobało mi się zakończenie książki, ponieważ nie kończy się jak co druga powieść… Anna

„Ania z Zielonego Wzgórza”. Lucy Maud Montgomery

Akcja książki rozgrywa się w przeszłości. Małżeństwo, Maryla i Mateusz, chcą wziąć z sierocińca podrośniętego chłopca, żeby im pomagał w gospodarstwie. Na dworcu Mateusz stwierdza, że doszło do pomyłki i zamiast chłopca przysłano im jedenastoletnią dziewczynkę. Ma rude włosy i tylko jedną żółtą sukienkę. Jest rozgadana, ma nieograniczoną wyobraźnię, potrafi się cieszyć ze wszystkiego, co ją spotyka. Życie podstarzałego małżeństwa wywraca do góry nogami, ale w końcu dochodzą do wniosku, że chcą ją u siebie zatrzymać. Ania po długim czasie tułania się po sierocińcach, wreszcie znalazła dom.

Podoba mi się, że mała Ania jest odważna, jest też uprzejma i wesoła, lubi wszystkich ludzi wokół siebie, ale nie pozwala się krzywdzić, potrafi się bronić i cieszyć się życiem. Chętnie wymyśla nowe nazwy dla rzeczy i miejsc, które ją otaczają.

Książka bardzo mi się podobała, mogę ją polecić. Klára

„Ania z Avonlea”. Lucy Maud Montgomery

„Ania z Avonlea” to drugi tom książki pt. „Ania z Zielonego Wzgórza” Lucy Maud Montgomery. Główną bohaterką znowu jest Ania, sierota adoptowana przez pragmatyczną straszą właścicielkę Zielonego Wzgórza. W tej książce Ania jest już starsza i zamiast dziecięcych przygód przeżywa radości życia nauczycielki. Uczy przecież w tutejszej szkole. To, że jest już prawie dorosła, nie zmieniło jednak jej marzycielskiej natury, z której Ania słynie. W książce podobało mi się to, że opisuje przyjaźń i życie dziewczyny w moim wieku oraz to, jak pięknie autorka opisuje dorastanie Ani, jak staje się ona odpowiedzialną osobą, ale równocześnie wciąż zachowuje swój wesoły i przyjacielski charakter. Równocześnie Ania stawia czoła wszystkim problemom takim, jak brak pieniędzy na szkołę oraz choroba jej opiekunki. Książkę tę na pewno poleciłabym wszystkim dziewczynom w wieku powyżej 15 lat, ponieważ Ania może być dla nich dla nich inspiracją. Kristýna

„Dziennik wycieczki do Oberammergau”. Jerome Klapka Jerome

„Dziennik wycieczki do Oberammergau” to pozycja, której autor Jerome Klapka Jerome jest znany z humorystycznych książek „Trzech panów w łódce (nie licząc psa)” oraz „Trzech panów na włóczędze”. Również tę książkę cechuje znakomity humor. Jest to historia samego autora, tak samo jak dwie poprzednie, jednakże tym razem wyrusza on na wycieczkę tylko z jednym przyjacielem, niejakim panem B. Udają się razem do Austro-Węgier obejrzeć przedstawienia pasyjne w małym miasteczku Oberammergau. Oprócz spektakli autor opisuje dole i niedole podróży, pokazuje jaką wolnością może cieszyć się człowiek będąc w podróży. W książce podoba mi się jej humor, czytając ją nie można powstrzymać się i nie śmiać się na głos. Naprawdę polecam ją tym, którzy lubią książki bez skomplikowanej fabuły, bardziej oparte na humorze sytuacyjnym i dowcipnym przedstawieniu stereotypów. Tereza

„Przygody Sherlocka Holmesa”. Arthur Conan Doyle

Jednym z najsławniejszych autorów kryminałów jest oczywiście Arthur Conan Doyle, a jego Sherlock to prototyp detektywa. Moim zdaniem pierwszy tom opowiadań „Przygody Sherlocka Holmesa” są najlepsze ze wszystkiego, co Doyle kiedykolwiek napisał. Wszystkie historie
są zupełnie zwyczajne, nie ma ta w nich tylu morderstw, jak na przykład u Agaty Christie, ale właśnie to jest w nich świetne. Fabuły nie są nazbyt skomplikowane, co tym bardziej pozwala czytelnikowi bawić się przyjacielskim podziwem pomocnika Sherlocka, doktora Watsona, wobec sławnego detektywa. W książce podoba mi się to, że historyjki są krótkie i wciągające, więc człowiek nie zapomina, co było na początku, jak może się to stać w przypadku powieści Doyla. Książka ta jest odpowiednia nawet dla osób, które normalnie niechętnie czytają. Na pewno się Państwu spodoba. Filip

„Biały Kieł”. Jack London

To napisana przez Jacka Londona historia mieszańca psa i wilka, opis jego losów i tego, w jaki sposób z dziczy dostał się w ręce człowieka, który uratował go przed walkami psów. Moim zdaniem to świetna książka. London przepięknie opisuje przyrodę dzikiej Alaski, życie Indian i tym podobne. Dobrze opisana została przyjaźń między Białym Kłem a człowiekiem, który go uratował. Jak powstawała i jak stali się nierozłącznymi przyjaciółmi. Polecam ją wszystkim, którzy kochają przyrodę Alaski oraz historie o dzikich ostępach i Indianach. Jednak nie polecam oglądania filmu po przeczytaniu książki, bo można się srodze zawieść. Daniel

„Farmaceutka”. Amálie Kutinová

Książkę tę przeczytałam dlatego, że jako dziecko bardzo lubiłam opowieści autorki o jej udanych córkach Gabrze i Málince, więc ucieszyłam się, że natrafiłam na ich kontynuację. Książka opowiada o czasach, gdy Málinka jest już dorosłą panną, która odbywa praktyki farmaceutyczne w obcym mieście, daleko od rodzinnych stron. Jednak jest w tej opowieści też nuta smutku, bo Málinka tęsni za mamą, za życiem na Valašsku, za rodzinnymi stronami, ale z drugiej strony jest szczęśliwa, że może uczyć się czegoś w swoim wymarzonym zawodzie farmaceutki. Málinka przecież od zawsze kochała wszystkie zwierzątka i ludzi, chciała wszystkim pomagać, wszystkich leczyć oraz ratować. Pozycja ta równocześnie jest właściwie autobiografią, ponieważ autorka wspomina w niej swoją młodość, dowiedziałam się, że Amália w końcu ukończyła swoją wymarzoną farmację. Nie rozumiem tylko, dlaczego w czasach totalitarnego reżimu komunistycznego jej książki były zakazane. Polecam innym czytelnikom te wesołe i smutne opowiadania. Barbora

„Śmierć pięknych saren”. Ota Pavel

Głównym bohaterem tej książki jest ojciec Oty – Leo Popper, marzyciel i poszukiwacz przygód, a tworzą ją chronologicznie ułożone opowiadania.

„Śmierć pięknych saren”

Ota chętnie jeździł z tatą w okolice zamku i miejscowości Křivoklát. Mieszkał tam ich znajomy kłusownik Karel Prošek, który miał owczarka o imieniu Holan. Holan był tresowany do polowań na sarny w ogrodzie zamkowym, który nazywano „śmiercią pięknych saren“. Gdy bracia Oty zostali przeznaczeni do transportu do obozu koncentracyjnego, tata chciał, żeby porządnie najedli się mięsa, by trafili tamw lepszej. Odpruł z płaszcza żydowską gwiazdę i pojechał do Karla Proška, by przywieźć od niego dziczyznę. Karel bał się jednak kłusować, ponieważ w okolicy byli już niemieccy żołnierze i za kłusownictwo mógłby zostać zastrzelony. W związku z tym tata przynajmniej pożyczył od niego Holana, z którym razem upolowali jedną sarnę. Brat Jerzy powrocie z obozu koncentracyjnego był po wychudzony i słaby. Mówił, że pewnie przeżył właśnie dzięki sarninie.

Opowieści te podobały mi się, a książkę dobrze się czytało. Podobało mi się, że autor spisał wspomnienia ze swojego życia, o tym, jak jego tata kochał swoją rodzinę i starał się dla niej zrobić wszystko, co było w jego mocy, a mama była pełna wyrozumiałości wobec jego wszystkich niepowodzeń oraz błędów. Veronika

„Popoupo aneb Podivuhodná pouť pouští” (Popoupo albo Fascynująca podróż przez pustynię) Zuzana Holasová

Książka opowiada o dzieciach, które trafiają na pustynię przez mapę gry, którą same wymyśliły. Trojka rodzeństwa: Michal, Tomáš i Alžbětka oraz ich nieznośny kuzyn Otík, przeżywają wspólną przygodę. W końcu Otík staje się lepszy i zostają najlepszymi przyjaciółmi. Jeszcze długo potem opowiadają o tym, co przeżyli w Popoupo. Podobało mi się, że Michal, Tomáš i Alžbětka przez cały czas są dobrzy dla Otíka, choć ten im wciąż przeszkadza, a nawet sprzymierza się przeciwko nim ze smokiem. Dopiero na końcu pomaga rodzeństwu. Książka podobała mi się, ponieważ trzyma w napięciu. Ester

„Władca Pierścieni”. J. R. Tolkien

Sądzę, że fabułę Władcy Pierścieni wiele osób zna. Książka opowiada o wyprawie hobbita Froda Bagginsa do Góry Przeznaczenia, by zniszczyć Jedyny Pierścień.

Przykłady przyjaźni we Władcy Pierścieni:

Sam szedł wiernie z Frodem aż do Góry Przeznaczenia, chwilami go niósł i był gotów iść z nim aż do końca.

Pipin i Merry: Pipin i Mery są najlepszymi przyjaciółmi, a równocześnie Merry jest starszym kuzynem Pipina. Pipin podziwia go, ale przeżywa też z nim wiele zabawnych przygód.

Gimli i Legolas: Na początku nie cierpią się, ponieważ Gimli jest krasnoludem, a Legolas elfem. Po przejściu przez Lothlórien zostają najlepszymi przyjaciółmi.

Książka bardzo mi się podobała. Ma trzymającą w napięciu, chwilami wesołą, a niekiedy smutną fabułę. Świat, w którym się rozgrywa został świetnie przedstawiony.

„Výpravy do doby Ježíšovy” (Wyprawy w epokę Jezusa). Maria Grace Dateno FSP

Tom I Spotkanie z pasterzami

Tom II Zagubieni wśród burzy

Tom III Niebezpieczeństwo na morzu

Tom IV Zgubione naczyńka

Książki te przeznaczone są dla starszych dzieci, ale moim zdaniem zostały napisane w taki sposób, że z przyjemnością może je przeczytać każdy. Mnie pożyczyła je młodsza przyjaciółka.

Sądzę, że świetnym zabiegiem jest pomysł osadzenia przygód współczesnych dzieci w czasach biblijnych. Trójka rodzeństwa: Caleb, Hana i Noe zawsze w jakiś zagadkowy sposób przenoszą się wspólnie w któreś miejsce z Biblii. Raz są w Betlejem, w czasie, gdy narodził się tam Jezusek, lecz kiedy pasterze przybywają do jaskini, to nie ma w niej już świętej rodziny.
W kolejnej historii znajdują się u rybaków, którzy opowiadają im, jak Jezus uciszył burzę na Jeziorze Genezaret, a w ostatniej części spotykają się nawet z córką Jaira, którą Jezus wskrzesił z martwych. Z samym Jezusem dotychczas nie udało się im spotkać. Ciekawe jest to, że gdy wracają do domu, to okazuje się, że od ich „zniknięcia” upłynęło zaledwie kilka minut, więc nikt tego nawet nie zauważył.

Muszę przyznać, że zaskoczyło mnie w jak fascynujący sposób autorka przybliżyła dzieciom te historie i już z radością czekam na kolejne. Klára

Skip to content